Into The Wild (2007)

Γεια σας και πάλι! Τιιι κάνουμε? Εμείς είμαστε καλά μη σας πω. Λοιπόν αποφάσισα πως αφού λόγω του γεγονότος ότι φεύγω αύριο για Αγγλία (επιτέλους!) και εκεί ίσως να μην έχω όρεξη να γράφω, να καθίσω απόψε να σας πω για 3 ταινίες που είδα πρόσφατα για να μην μείνουν οι δύστυχες παραιτημένες. Και γι'αυτό ας αρχίσω με το Into The Wild..

Η ταινία είναι βασισμένη στην ιστορία του Christopher McCandless, ο οποίος μετά την αποφοίτηση του από το κολλέγιο, αποφασίζει να παρατήσει το σπίτι του, την οικογένεια του, τα πράγματα του και γενικά τη ζωή του όπως την ήξερε και να φύγει για ένα ταξίδι όπου θα μπορούσε να καταφέρει να γνωρίσει καλύτερα τον ίδιο του τον εαυτό, αλλά και την ίδια την ζωή. Απώτερος στόχος του είναι να φτάσει στην Αλάσκα και να καταφέρει να επιβιώσει εκεί πέρα. Στο ταξίδι του όμως για να φθάσει εκεί πέρα ο Christopher θα γνωρίσει πολλούς νέους ανθρώπους με τις δικές τους ιστορίες. Ο καθένας με τον δικό του τρόπο βοηθάει τον Chris (ο οποίος θέλοντας να 'διώξει' εντελώς τη παλιά του ζωή έχει αλλάξει το όνομα του σε Alexander Supertramp) στον αγώνα αυτοαναγνώρισης που έχει αρχίσει.

Καθ'όλη τη διάρκεια της ταινίας παρακολουθούμε τον πρωταγωνιστή της ιστορίας να ταξιδεύει από μέρος σε μέρος, το ένα πιο όμορφο από το άλλο και να 'ωριμάζει', κλείνοντας κεφάλαια στη ζωή του αλλά και σκηνές από τη ζωή του στην Αλάσκα, αφού έχει καταφέρει να φθάσει τον τελικό του προορισμό.

Η ταινία βγήκε στις αίθουσες το 2007 και είναι σκηνοθετημένη και γραμμένη από τον γνωστό και καταξιωμένο Sean Penn. Είναι βασισμένο στο βιβλίο του Jon Krakauer, το οποίο με τη σειρά του είναι βασισμένο στην αληθινή ιστορία του Christopher. Τη συγκεκριμένη ταινία την είχα ακουστά καιρό πριν τη δω, αλλά ποτέ δεν ασχολήθηκα μαζί της γιατί δεν είχα ιδέα τι ήταν. Είχα ακούσει ότι ήταν καλή, αλλά ντάξει.. Βλέποντας την όμως τώρα, κατάλαβα πως έκανα μεγάλο λάθος να μην την έχω δει (κάτι δεν ακούγεται σωστό). Είναι μια πραγματικά καταπληκτική ταινία. Κάθε σκηνή της θα μπορούσε να είναι και μια απίστευτη φωτογραφία. Κάθε τοπίο αξιοζήλευτο. Θέλεις απλά να βουτήξεις μές στην οθόνη για να απολαύσεις τη μαγεία της φύσης. Η μουσική που συνοδεύει την ταινία (του Eddie Vedder - και την οποία ακούω τώρα) είναι υπέροχη και δένει απίστευτα με τις εικόνες. Οι ηθοποιοί όλοι τους καταπληκτικοί. Ιδίως ο Emile Hirsch και ο Hal Holbrook. Ακόμα και η Kirsten Stewart, η οποία μου τη δίνει απίστευτα γιατί το πρόσωπο της είναι εντελώς ανέκφραστο, μιλάμε ήταν συμπαθητική.

Τι άλλο να πω? Πιστεύω πως η συγκεκριμένη ταινία μπορεί να αποτελέσει και πηγή έμπνευσης για αρκετούς. Όχι σε σημείο να τα παρατήσει κανείς όλα και να φύγει, να τρέχει στα βουνά. Όμως πιστεύω πως σε 'τσιγκλά' να αναθεωρήσεις τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα γύρω σου και να προσπαθήσεις να αλλάξεις το τρόπο ζωής σου. Και πάλι όχι δραστικές αλλαγές, αλλά δεν ξέρω. Εμένα κάτι μου 'κανε πάντως. Τρομάρα μου. Θέλω να γράφω και άρθρα. Δυο λέξεις δεν μπορώ να αρθρώσω. Καταλαβαίνω βέβαια και αυτούς που υποστηρίζουν πως ο Chris ήταν απλά ένα ανεύθυνο παιδί που έφυγε στη φύση εντελώς απροετοίμαστο για ό,τι θα μπορούσε να του συμβεί.. αλλά εγώ του βγάζω το καπέλο. Έκανε αυτό που πραγματικά ήθελε, έζησε τη ζωή του όπως την ήθελε και μπράβο του.