Requiem For A Dream (2000)

Σκηνοθεσία: Darren Aronofsky
Παίζουν: Ellen Burstyn, Jared Leto, Jennifer Connelly, Marlon Wayans
Διάρκεια: 102 λεπτά










Τι γίνεται?
Η ταινία ακολουθεί τις ζωές 4 ανθρώπων, της Sara Goldfarb, του γιού της Harry, της κοπέλας του Harry, Marion, αλλά και ενός φίλου του, του Tyrone, για ένα χρόνο (4 εποχές), οι οποίοι όντας εθισμένοι σε ουσίες οδηγούνται στην απόλυτη αυτοκαταστροφή.

Η ιστορία αρχίζει το καλοκαίρι, παρακολουθούμε την Sara η οποία είναι κολλημένη με την τηλεόραση, -έτσι ώστε να καλύψει το κενό του νεκρού άνδρα της και του γιού της, που την έχει αφήσει για να ζήσει τη δική του ζωή- να δέχεται ένα μήνυμα από την αγαπημένη της εκπομπή, όπου είναι καλεσμένη. Η Sara, ενθουσιασμένη, δοκιμάζει το καλό της, κόκκινο φόρεμα και απογοητευμένη που δεν της κάνει πια, αποφασίζει να αρχίσει έναν αγώνα, έτσι ώστε να χάσει τα περιττά κιλά, το οποίο καταφέρνει με την βοήθεια ισχυρών χαπιών.
Ο γιός της, Harry, είναι εθισμένος στην ηρωίνη, όπως και η κοπέλα του, αλλά και ο καλύτερος του φίλος. Με τον δεύτερο, καταφέρνουν σε ένα καλοκαίρι, μέσω του εμπορίου ναρκωτικών να αποκτήσουν μεγάλα ποσά χρημάτων, τα οποία θα χρησιμοποιούσαν για να εκπληρώσουν ο καθένας τα όνειρα του. Εξαιτίας όμως κάποιων γεγονότων, χάνουν αυτά τα χρήματα και έτσι αρχίζουν τα δύσκολα για τους τρεις τους.

Και η γνώμη μου..
Hands down, η καλύτερη ταινία που έχω δει. Πραγματικό αριστούργημα.

Μια καταπληκτική ιστορία, παρουσιασμένη με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ο Aronofsky, με την εξαιρετική του σκηνοθεσία, κατάφερε να με καθηλώσει, μην αφήνοντας με ούτε στιγμή να σκεφτώ για κάτι άλλον πέραν της ταινίας. Οι "γρήγορες" σκηνές (hip hop montage) που δείχνουν την μετάβαση των χαρακτήρων από τον πραγματικό κόσμο σ'αυτόν των ναρκωτικών, αλλά και οι σκηνές που παρακολουθούμε την Sara να καταδιώκεται από το ίδιο της το ψυγείο, είναι γεμάτες ένταση και άγχος.
-Προσωπικά, ποτέ δεν έχω αγχωθεί τόσο με ταινία. Ήμουν λίγο σε παράλυση φάση. (Ίσως να είχε και παρόμοια αποτελέσματα και το Black Swan, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό.)-
Σημαντικά βέβαια επηρέασε το αποτέλεσμα και η μουσική της ταινίας, με το εξαιρετικό και γνωστό σε όλους μας Requiem For A Dream, να "στοιχειώνει" την ταινία.

Τα όνειρα των πρωταγωνιστών και οι βασικές τους ανάγκες, όπως η τροφή αλλά ακόμη και η απλούστατη επιθυμία τους να ζήσουν, χάνονται και αντικαθίστανται από τα ναρκωτικά και την ζωώδη τους ανάγκη γι'αυτά.
Παρακολουθώντας την ταινία, πραγματικά αναρωτήθηκα αν έχει πραγματικά ο άνθρωπος τον έλεγχο του εαυτού του, και ξαφνιάστηκα/φοβήθηκα με την δύναμη των ουσιών και εθισμών.
Επίσης, συνειδητοποίησα πόσων ειδών "ναρκωτικά" υπάρχουν εκεί έξω. Ο Harry, για παράδειγμα, είναι εθισμένος στην κοπέλα του, και την ευτυχία της. Γίνεται έτσι τόσο επιρρεπής, που καταλήγει και ο ίδιος, όπως και αυτή, στον εθισμό στην ηρωίνη. Για τον δε Tyrone, μοναδικός στόχος καθ'όλη τη διάρκεια της ζωής του, ήταν να ικανοποιήσει και να κερδίσει την αγάπη της μητέρας του. Τέλος, η κατάσταση που φτάνει η Sara, δείχνει πως ακόμη και απλά και καθημερινά πράγματα, όπως η απλή παρακολούθηση τηλεόρασης και η όρεξη για φαί, μπορούν να αποτελέσουν έναν από τους χειρότερους εθισμούς.
Εξαιρετικό βρήκα και το τέλος της ταινίας, όπου βλέπουμε και τους 4 πρωταγωνιστές, κατεστραμμένοι καθώς είναι, εξαιτίας του ίδιου τους του εαυτού, να "κείτονται" (πως να το πω?) σε νεογνική στάση, φανερώνοντας την πραγματική της αδυναμία.

-Α και εντυπωσιάστηκα και με τον Jared Leto, τον οποίο αντιπαθούσα λίγο γιατί μου τη δίνει στα νεύρα το συγκρότημα του. Αλλά πολύ καλός. Και μιλάμε του πρόσωπο του, αλλά και της Jennifer Connely, πόσο άρτια και τέλεια? Σαν να έβλεπες κούκλες-

Και αφού βάζω και βαθμούς, θα βάλω 10/10 γιατί πολύ απλά δεν μπορώ να βάλω κάτι άλλο σ'αυτή τη ταινία. Νιώθω ευγνωμοσύνη για τον εαυτό μου, που αν και την είχα κατεβάσει πριν από δύο χρόνια, δεν την είχα δει μέχρι τώρα -που μου τη θύμισε βασικά μια φίλη μου, την οποία ευχαριστώ ιδιαιτέρως-. Και αν την είχα δει λοιπόν, θαρρώ δεν θα την είχα εκτιμήσει, όπως την εκτίμησα τώρα. Αυτάα λοιπόν.

Άκουσα και μου έκαναν εντύπωση
__ Sara Goldfarb: In the end it's all nice.
__Tappy Tibbons: Be excited, be, be excited.
__Sara Goldfarb: I'm somebody now, Harry. Everybody likes me. Soon, millions of people will see me and they'll all like me. I'll tell them about you, and your father, how good he was to us. Remember? It's a reason to get up in the morning. It's a reason to lose weight, to fit in the red dress. It's a reason to smile. It makes tomorrow all right. What have I got Harry, hm? Why should I even make the bed, or wash the dishes? I do them, but why should I? I'm alone. Your father's gone, you're gone. I got no one to care for. What have I got, Harry? I'm lonely. I'm old.
Harry Goldfarb: You got friends, Ma.
Sara Goldfarb: Ah, it's not the same. They don't need me. I like the way I feel. I like thinking about the red dress and the television and you and your father. Now when I get the sun, I smile. 


(ανατρίχιασα και μόνο που τα ξαναδιάβαζα. τι ταινία!)