Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

Harry Potter and the Deathly Hallows (Pt. 2)


Συγκίνηση και δέος.
Και ανατρίχιασα.
Και ανυπομονώ και ταυτόχρονα δε θέλω να ρθει, γιατί μετά..?
Και δεν μπορούσα να μην το βάλω.

(Και μου τη δίνει που λείπω. Αλλά μάλλον θα συνεχίσω να λείπω μέχρι τέλη Μαΐου..)

Ας το ξαναδώ.
-Βέβαια γιατί να το αλλάξουνε από το βιβλίο δεν ξέρω, αλλά τέεεελος πάντων.-

ΑΑΑΑΑ!
Αντίο.

3 σχόλια:

  1. Ναι ασυζητητεί.
    Τώρα αν πω ότι η γενιά μας λίγο πολύ μεγάλωσε μ' αυτόν τον ήρωα, θα ακουστώ υπερβολικος;
    Πάντως όπως λες κι εσύ, δεν ξέρω αν ανυπομονώ, γιατί μετά τέλος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καθόλου υπερβολικός. Καθόλου.
    Αν δεν ήταν αυτό το βιβλίο, ίσως και να 'μουν άλλος άνθρωπος.
    Να. Ίσως τώρα εγώ να ακούστηκα υπερβολικός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καταλαβαίνω ακριβώς πως το εννοείς.
    Και το έχω νιώσει κι εγώ.
    Να ας πούμε η Rowling είχε ένα λόγο ύπαρξης. Αυτή επηρέασε εκατομμύρια ανθρώπους. Ίσως ακούστηκε λίγο περισσότερο τραγικό από όσο ήθελα να ακουστεί. Φαντάσου όμως να μη γεννιόταν ποτέ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή